Ggantija to budowle megalityczne datowane na lata około 3600-3200 p.n.e. Znajdują się w pobliżu miejscowości Xaghra na Gozo. Miejsce wraz z innymi budowlami megalitycznymi Malty zostało w 1980 roku wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Ggantija to właściwie dwie świątynie, do każdej z nich prowadzi osobne wejście, a łączy je wspólny okrągły dziedziniec. Budowano je z głazów nie połączonych żadną zaprawą. Konstruowanie takich budowli wymagało zaangażowani wielu ludzi, jak również umiejętności tworzenia planów architektonicznych.

Każda świątynia składa się z paru apsyd oskrzydlających centralny korytarz. Ten styl architektoniczny znajduje odzwierciedlenie we wszystkich megalitycznych świątyniach Malty. Liczba apsyd zmieniała się w zależności od okresu, w którym świątynia została skonstruowana. Pochylenie ścian wewnętrznych wskazuje, że prawdopodobnie był przykryta dachem.

Sama nazwa Ggantija znaczy „gigantyczna kobieta”. Z powstaniem świątyń związana jest legenda, która głosi, że megalityczne głazy ważące do 45 ton przydźwigała na głowie gigantyczna kobieta o imieniu Sansuna. Głazy pochodzą z kamieniołomu Ta’Cenc, który oddalony jest od świątyń o około 5 kilometrów. Pierwsze prace wykopaliskowe prowadzone były już w 1827 roku. Na miejscu znaleziono również liczne fragmenty kości zwierzęcych: kóz, owiec i baranów. Prawdopodobnie zwierzęta składano w ofierze. Oprócz kości odkryto między innymi noże z krzemienia oraz kamień z wygrawerowanym wężem. O wykorzystywaniu ognia oświadczy obecność kamiennych palenisk.

W okolicach miejscowości Xaghra można odwiedzić groty z szata naciekową w postaci stalaktytów i stalagmitów. Największa z nich to Xerri. Groty znajdują się na terenach prywatnych, za niewielką opłatą właściciele chętnie oprowadzają po nich racząc turystów ciekawymi opowiastkami. Blisko stąd również do Ramla Bay, gdzie znajduje się najładniejsza na całym archipelagu maltańskim plaża. Szeroka, piaszczysta, jak magnes przyciąga spragnionych słońca i plażowania. Plaża jest wyjątkowa ze względu na niespotykaną pomarańczową barwę piasku. Z powodu wyjątkowego koloru, Maltańczycy nazwali ją Plażą Czerwonego Piasku.